Schatten zoeken op het strand!
Het is voor de meesten van ons nu een periode van vakantie. Een tijd van rust, ontspanning en vooral terugkijken en vooruit kijken naar wie, wat en hoe je de dingen doet. Ik zelf ga deze vakantie (net als voorgaande jaren) graag naar de zee. Wat maakt het voor mij de plek waar ik zo graag ben? In mijn dagelijkse leven geniet ik van veel dingen in het leven, de natuur en de mensen om mij heen! En ook gebruik van quote, beeldspraak en metaforen vind ik geweldig. Ik associeer mijn ups en downs vaak aan de zee en het strand. In mijn prachtige werk als kindercoach leg ik regelmatig in gesprekken en oefeningen verband met de zee. Deze blog wil ik dan ook de verbinding tussen mijn favoriete plek en mijn werk maken.
Lees het als inspiratie of gewoon als ontspanning!
Het strand is voor mij een plek om tot rust te komen en ontspanning te vinden. De gedachten gewoon even te laten zijn, niets moet. Het is het ont-moeten van mezelf en elkaar. Bij de vloedlijn een goed gesprek voeren en luisteren naar de ander, de ander echt begrijpen. Of horen waar mijn eigen kind voor volgend schooljaar naar uitkijkt of juist lastig vindt. En nog waardevoller is voor mij bij de vloedlijn te zitten, met elkaar en juist geen gesprek kunnen voeren, omdat de golven het meeste geluid veroorzaken. Of juist even geen gesprek hoeven voeren… Bij elkaar zijn..zonder te praten en toch verbonden met elkaar.
Het strand is een plek waar je passief en juist ook actief kunt zijn. Energie opladen of juist kwijtraken. Lekker luieren of juist eindeloze wandelingen, vliegeren, zwemmen, golfsurfen… Ik merk dat dit voor kinderen juist ook een heerlijke combinatie is. Het opladen gebeurt vooral wanneer we even niets te doen hebben en ons eigenlijk vervelen. Hoe lastig is dit als ouder om je kind te zien vervelen? Toch vind ik het ook voor kinderen heel fijn om even niets te moeten en juist dan weer nieuwe ideeën op te doen. Dat geeft rust en ruimte voor inspiratie en creativiteit. Geldt dit eigenlijk niet voor ieder mens?
Wanneer we op het strand zijn, zoeken we vooral naar schatten. Hele wandelingen kunnen we maken met ons hoofd naar beneden op zoek naar alles wat bijzonder is. Een mooie schelp, een haaientand, een krab, een aangespoelde fles (met bericht, een aantal jaren geleden was dit wel de grootste vondst op het strand, geweldig!)
Schatten zoeken vind ik als kindercoach (en trouwens ook als moeder) ook het mooiste om te doen. Samen met de kinderen zoeken naar schatten… en wel naar hun eigen schatten. Dan bedoel ik wat ze goed kunnen. Wat ze leuk vinden om te doen, wanneer ze de tijd vergeten (wanneer ze in een flow zitten). Wat de mooie eigenschappen zijn?
En vooral zoeken naar de schat in een lastige situatie. Stel je voor dat je op het school graag buiten speelt. Toch ben je als voetballer vaak betrokken bij ruzietjes, woordenwisselingen en kun je heel boos reageren. De kinderen weten ook hoe ze je kunnen triggeren. Wat gaat er in zo’n situatie wel goed, wat doe je dan en wat denk en voel je dan? En vooral wat wil je wel? En in welke context komt het minder voor, wat doe je dan anders? Soms is dit echt graven naar de schat, kinderen voelen onmacht en boosheid, toch kent ieder gedrag een situatie waarin het minder aanwezig is. Een mens is niet 24 uur boos, bang of verdrietig. Deze gevonden schatten zijn de volgende stappen in het proces van verandering. En kunnen we door ze positieve aandacht te geven laten groeien.
Wanneer ik nadenk over de vakantie kan ik mezelf daar echt op verheugen. En toch kan ik ook uitkijken naar de momenten dat ik samen met kinderen, ouders en andere opvoeders weer ga schatgraven in mijn praktijk.
Heb je naar aanleiding van het lezen van deze blog een vraag of wil je weten of ik iets voor je kan betekenen. Neem dan gerust contact met mij op info@kindercoachjenny.nl . Een eerste gesprek kan al zoveel meer schatten zichtbaar maken.
Warme zonnige groet,
Jenny van Aalten