Het huis en de meubels.
Opvoeden is een mooie taak en soms juist een lastige taak. We willen als ouders het graag goed doen en deze aanname heb ik ook, ouders willen trots zijn op hun kinderen en ze positief beïnvloeden.
De opvoedtaak verandert met het kind mee, vooral als het kind ouder wordt. Jongere kinderen hebben de behoefte aan constante leiding en zijn bereid deze hulp te accepteren. Pubers zijn minder duidelijk over wat ze van hun ouders willen en geven soms tegenstrijdige signalen. De rol van de ouder is dan ook minder duidelijk. Wat heeft deze opvoedtaak eigenlijk te maken met de titel van deze blog?
Tijdens gesprekken in mijn praktijk en ook in andere situaties maak ik graag gebruik van metaforen. De betekenis van een metafoor is: beeldspraak gebaseerd op vergelijking, waarbij een woord in een niet-letterlijke betekenis wordt gebruikt. Ik wil in deze blog dan ook graag deze opvoedrol begrijpelijkere maken met de metafoor ‘het huis en de meubels’*.
Het huis en de meubels.
Wanneer kinderen geboren worden, zijn ze als een huis zonder meubels. De ouders, liefhebbende en zorgzame mensen, hebben het huis zorgvuldig ingericht door heel veel aandacht aan de verschillende details te geven: waar plaatsen we de bank, de stoel, het bed, de tafel? Welke kleur verven we de muren? En welke kleur past bij de stoel, de gordijnen, enzovoort? Leggen we plavuizen of laminaat? Wanneer kinderen vervolgens pubers worden, nemen ze het huis over en maken het tot hun eigen huis. Sommigen zullen alle meubels eruit gooien of verplaatsen ze. De muren worden in andere kleuren geschilderd. Er komt een kleed op de vloer. Naarmate de tijd verstrijkt zullen de ouders echter zien dat de nieuwe eigenaar bijna elk meubelstuk in het huis heeft teruggezet. Misschien staan de dingen niet precies op dezelfde plaats als voorheen, maar het huis en de meubels zullen de ouders vertrouwd voorkomen. Het kan zijn dat de nieuwe eigenaar andere kleuren heeft gekozen, ander behang of dat de schilderijen aan de muur anders zijn, maar ze zullen voor de ouders zeker herkenbaar zijn.
Jij als ouder geeft kleine kinderen een liefdevolle basis, de wortels om te ontwikkelen en het vertrouwen op eigen kunnen van oudere kinderen, om uit te vliegen. Als ouder in vertrouwen los te laten en te accepteren dat pubers een eigen leven hebben is spannend en soms lastig.
Hoe doe je dat eigenlijk?
- Door (met een afstand) er te blijven zijn voor je kind, vooral te luisteren en te horen waar je puber wel behoefte aan heeft. Heeft je puber wel op dat moment behoefte om er over te praten? En hoe je puber de situatie ervaart? Wat vind je puber er zelf van? Wat was de goede reden dat je puber dit gedrag vertoont? Geef ruimte aan het eigen ontwerp van je puber.
- Door los te laten van de verwachting dat het kind het huis bewoond met de inrichting en meubels zoals jij het als ouder gemaakt hebt. Het kind ontwerpt zijn eigen inrichting en mag daar ook nog aan bouwen en veranderen. Accepteer het eigen leven van je puber.
- Door de dromen van je kind te accepteren en je puber te motiveren om stappen te zetten in de richting van die droom en vooral door te zetten.
- Door waardering te geven voor de werkwijze, oplossingen en plannen van je kind, ook al zou jij het als ouder anders doen. Wat doet je puber juist goed? Waar ben je trots op?
- Door te beseffen dat kinderen een eigen ik, een eigen behoefte, een eigen smaak en een eigen leven hebben. Wanneer je als ouder leert om juist deze kwaliteiten van het kind te zien en te waarderen ontstaat er ruimte.
- Door als ouder te respecteren en erop te vertrouwen dat jouw kind in staat zal zijn om voor zichzelf te zorgen door zelf beslissingen te nemen.
Wanneer je iedere week een van de bovenstaande punten kiest en bewust in het contact met je puber inzet, zal er na zes weken een verschil zichtbaar en voelbaar zijn. En blijf jezelf motiveren door te weten dat je als ouder je best doet om jouw kind zoveel mogelijk mee te geven. Wanneer en hoe je puber deze kennis gebruikt, is vervolgens aan het kind zelf.
Je puber maakt graag zelf de keuzes en leert graag zijn eigen levenslessen.
Het is voor ouders belangrijk te onthouden dat hun puber, als nieuwe eigenaar van het huis, de dingen niet uit wraak verandert, maar om ze zich eigen te maken. En wanneer je daar op vertrouwt kun je dat ook aan je puber laten zien en horen. Dit geeft je puber vertrouwen om te weten dat het bij jou terecht kan als dat nodig is. Zonder dat er dan een gevoel ontstaat dat je de inrichting van zijn huis afkeurt. En uiteindelijk zal je als ouder in het huis van je kind veel herkenbare dingen van vroeger terugvinden.
Ik heb vertrouwen in het loslaten en ben benieuwd naar alle nieuwe ontwerpen! En jij?
Wil je doorpraten of heb je vragen over dit onderwerp, neem gerust contact met mij op. info@kindercoachjenny.nl of 06 57 330 774
Lieve groet,
Jenny van Aalten
Kindercoach voor kind en ouder