by Jenny van Aalten | feb 22, 2015
Wat is het toch fijn om als kindercoach en als mens in gesprek te gaan met andere mensen. Zelfs als het even stil blijft, kan er nog veel ‘gezegd’ worden. Tijdens de kind- en oudergesprekken ontstaan er verrassende ontdekkingen. Hiervoor heb ik als kindercoach een mooie rol als volger van wat een ander aangeeft. Ik maak dan ook regelmatig gebruik van het veranderen van de kijkrichting van de ander. Hoe kijk je tegen een probleem aan? En wat als je van de andere kant het probleem bekijkt, hierdoor doorbreek je het doe- en denkpatroon. Het Dip en Dim denken zijn verschillende manieren om problemen te benaderen. En belichten een hulpvraag ook vanuit verschillende hoeken. Dip denken is het denken in problemen. Wanneer je hier als volwassene de nadruk op legt, voel je weerstand en willen kinderen het gesprek vermijden. Het kost veel energie en kinderen voelen zich aangevallen over het onderwerp. Doorpraten op de dip manier verergert het probleem, verzwaart en maakt het veel groter. Alles wat je aandacht geeft, groeit ook de negatieve dingen. Veel bruikbaarder is het Dim denken. Het Dim denken is denken in mogelijkheden. Ik vind het een uitdaging om met kinderen op zoek te gaan naar de mogelijkheden van de hulpvraag. De meeste kinderen ervaren dit aan het begin van een coachtraject als lastig. ‘Ik heb toch geen oplossing’. We zijn het eigenlijk ook niet gewend. Wanneer er iets gebeurt, willen we vooral weten hoe iets ontstaan is. Geweldig om te zien, horen, voelen dat tijdens het traject kinderen groeien en steeds meer oplossingen vanuit zichzelf ontdekken. Op deze manier vergroot het zelfoplossend vermogen...
by Jenny van Aalten | dec 8, 2014
Het is een hype! De laatste jaren kom ik steeds meer het woord coach tegen, een budgetcoach, een beweegcoach, een levenscoach… en nu ben ik zelf dan kindercoach. De manier waarop het begrip coach vormgegeven wordt en vooral de werkwijze waarop er inhoud aan gegeven wordt, is wel heel verschillend. Door mijn opleidingen en nu als kindercoach in mijn eigen praktijk, ben ik vooral gaan nadenken over wat een kindercoach is en soms kom iets tegen wat het vooral niet is. Een coach geeft geen advies en denkt de weg niet uit voor de ander. Ik merk om mij heen dat wij volwassenen heel goed denken te weten wat goed voor een kind is. Als professionals weten we heel goed hoe het kind zich volgens de ontwikkelingspsychologie ontwikkelt. En wat er allemaal vooral minder goed kan gaan met een kind. We denken en werken vanuit de kennis en wetenschap anno 2014. Ik wil hiermee vooral niet aangeven dat dit niet goed is. Het is voor mij alleen de vraag of het kind hier beter mee af is. We weten als ouders, grootouders, verzorgers, leerkrachten en hulpverleners natuurlijk vanuit onze eigen ervaringen en overtuigingen heel goed hoe kinderen zouden moeten zijn. Wij hebben onze verwachtingen. We denken graag voor onze kinderen en we praten graag over onze kinderen. En luisteren we ook echt naar onze kinderen? En hier kom je op het gebied van de kindercoach, ondertussen mijn gebied! Ieder mens (dus ook het kind) komt weleens in een periode waarbij het soms niet zo lekker gaat. Als kindercoach ga ik juist in gesprek met het kind, volg het kind...
by Jenny van Aalten | nov 14, 2014
Kennismaken Hoi, ik ben kindercoach Jenny. Dit mijn eerste blog en ik wil graag kennismaken met jou! Mag ik je een vraag stellen? Wat vind jij het laatste, leuke nieuws dat je hebt gehoord? Van wie hoorde je het en waar was je? Ik vind kennismaken een belangrijke stap om elkaar écht te leren kennen. Open staan en echte belangstelling voor elkaar hebben. Mensen zouden een gezonde nieuwsgierigheid naar elkaar kunnen gebruiken, om elkaar beter te leren kennen en daardoor meer respect voor elkaar te ontwikkelen. Iedereen wil het liefst zo goed mogelijk begrepen worden. En dat begint met, zelf zo goed mogelijk begrijpen, wat iemand anders bezighoudt of belangrijk vindt. Ook voor kinderen liggen hier mooie kansen. Hoe kun je dat doen en hoe kun je kinderen als ouder daar bij ondersteunen? Voor het kind en ouder… We komen allemaal weleens in een situatie waar we niemand kennen. Als je naar een nieuwe school gaat. Of als je uitgenodigd bent op een feest waar je niemand kent. Iedereen vindt dat moeilijk of je nou een kind of volwassene bent. Begroet iemand en noem je naam. Ben je verlegen? Vind je het stom om zomaar naar iemand toe te gaan? Dan is het ook wel super moeilijk om op iemand af te stappen. Maar als je het niet doet, moet je misschien heel lang wachten voor iemand naar jou toekomt. En bedenk je iedereen komt weleens in zo’n situatie. Je bent niet de enige die zich weleens verlegen voelt. Om een praatje te maken kun je een vraag stellen. Van te voren kun je een aantal vragen bedenken en deze...
by Jenny van Aalten | nov 6, 2014
Deze week een mooi artikel in een plaatselijke krant! Alles wat je aandacht geeft,...
